De Chinese dirigente Elim Chan (33) wordt in september chef in Antwerpen. Staalkaart van haar genuanceerde kunnen bood ze dit weekend al voor het Rotterdams Philharmonisch Orkest.

Groot nieuws was het, toen vorig jaar bekend werd dat de in Amsterdam woonachtige Chinese dirigente Elim Chan (32) komend seizoen chef-dirigent wordt van het Antwerp Symphony Orchestra. Chan – jong en vrouw – treedt daarmee in de voetsporen van Philippe Herreweghe, Edo de Waart en Jaap van Zweden. Namedropping, zeker, maar dat is in dit geval gepast: de kwaliteit van Chan hoort daadwerkelijk in het rijtje thuis.

Antwerpen is niet de enige stad waar de enorme energie en wakkere intelligentie van Chan is opgevallen. Bij het Amsterdamse Concertgebouworkest debuteerde ze al vorig jaar, over twee weken staat ze voor het Los Angeles Philharmonic en dit weekend leidde ze het Rotterdams Philharmonisch Orkest.

Chan, klein en tenger, ging Tsjaikovski’s Rococo Variaties te lijf met een heldere slag, waarbij ze alert meebewegend veel ruimte gunde aan cello-solist Pablo Ferrández (27). Die maakte indruk door zijn feilloze techniek en elegante toon; rond, maar nergens zwaar. Als je al iets miste, was dat weerbarstigheid. De variaties behielden ook orkestraal een lichtvoetig sportief karakter, terwijl je voor de contrastwerking soms verlangde naar de stroeve knars van een lucifer op het moment van ontsteken.

Rimski-Korsakovs Sheherazade bood die weerbarstigheid wél. Nog afgezien van fenomenale soli van concertmeester Igor Gruppman (bezield en vrij) en fagottist Pieter Nuytten (bezwerend) ontlokte Chan het Rotterdams Philharmonisch Orkest een fijnproeverspalet aan smaken, kleuren en stemmingen – van verfijnd en delicaat tot pompend en opzwepend. Zo gespeeld is zelfs een overbekend stuk als Sheherazade een verrassingsrit. Het verlangen dat je mee naar buiten nam: meer horen van Elim Chan. Bijvoorbeeld Berlioz.

Source: NRC

 – By: Mischa Spel